وَ اقْصِدْ في مَشْيِكَ وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ اْلأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَميرِ (19)

(پسرم!) در راه‏ رفتن، اعتدال را رعايت كن؛ از صداي خود بكاه (و هرگز فرياد مزن) كه زشت‏ترين صداها صداي خران است.